Agata Kaczmarek, Marta Sławińska-Świtalska - nauczycielki wychowania przedszkolnego
Ważnym elementem w życiu każdego człowieka jest poczucie przynależności do miejsca, świadomość własnych korzeni. Poczucie to, daje nam świadomość bycia sobą i u siebie. Ta myśl przyświecała nam w napisaniu programu autorskiego z zakresu edukacji patriotycznej i regionalnej pt. „Z Babcią i dziadkiem-koszalińskie podróże małe i duże”.
Wychowanie regionalne i patriotyczne służyć ma kształtowaniu małego człowieka, dawać poczucie przynależności społecznej i przynależności do miejsca. Profesor Edyta Gruszczyk – Kolczyńska twierdzi, że „od czasów przynależności do Unii Europejskiej należy w inny sposób kształtować u dzieci postawy patriotyczne, zaś większa swoboda przemieszczania się z kraju do kraju nakłada obowiązek przygotowania starszych przedszkolaków do zgodnego współżycia w jednoczącej się Europie. Stąd pomysł na „inne” połączenie -edukacji regionalnej z patriotyczną.
Chciałyśmy pokazać dzieciom ,że jesteśmy kolejnym pokoleniem , które jest stąd, więc pytanie ozwyczaje i tradycje regionu koszalińskiego. Co zastali i stworzyli nasi dziadkowie, co jest z bardzo dalekiej przeszłości, a co jest dziełem naszych rodziców i naszym?
Równoległe chciałyśmy zaangażować dziadków i rodziców dzieci, abyudowodnić im, jak bardzo w życiu każdego człowieka, a w szczególności tego małego, jest zainteresowanie tradycją i rodziną. Jak ważne są korzenie, tożsamość.
Do niedawna tradycje, zwyczaje przekazywano z pokolenia na pokolenie przede wszystkim ustnie. Opowiadano legendy, baśnie , bajki, opowiadano o zwyczajach, potrawach, śpiewano wspólnie piosenki. Dziś – żyjemy szybko, nie mamy czasu. Chciałyśmy bardzo, aby nasi wychowankowie wspólnie z rodzicami i dziadkami zatrzymali się na chwilę, poznali nie tylko tradycje rodzinne ale także poznali Koszalin i region, zabytki architektury i przyrody oraz siebie samych nawzajem.
Wiodącą formą naszych działań było poznawanie i osobiste doświadczania. Dziecizwiedzały, doświadczały, dotykały-aby zapamiętać.
Do działań zaangażowałyśmy dziadków, rodzicóworazinne ciekawe osoby: znanychkoszalinian, historyka, dziennikarzy, poetów, plastyków.
Plan naszych działań został zaplanowany na 2 lata pracy i realizowałyśmy go z dziećmi pięcio- a potem sześciu-letnimi. Przez te 2 lata nasz program był żywy, brałyśmy pod uwagę zainteresowaniami grupy. Grupa „Żuczki”, bo z nią realizowałyśmy program wzięła udział w:
W wyniku ewaluacji zauważyłyśmy, żeprogram okazał się satysfakcjonujący zarówno dla dzieci, jak i ich rodziców.Dzieci z zaangażowaniem opowiadały o wydarzeniach i wycieczkach w domu. U części dzieci spotkania rozbudziły wiedzę o regionie, historii i rodzinie, a dzieci trwale zapamiętały fakty historyczne i legendy z opowieści i spotkań ,umiały wykorzystać je w innych sytuacjach. Program zaowocował poznaniem nowych ciekawych ludzi z regionu, przy okazji powstały piękne prace plastyczne.
[1] Praca zbiorowa pod red. E.Gruszczyk-Kolczyńskej „Starsze przedszkolaki .Jak skutecznie je wychowywać w przedszkolu i w domu” s. 391, Bliżej Przedszkola, Kraków 2016
