Relacjonowanie metodą dramy? TAK właśnie!

 

Umiejętność relacjonowania wydarzeń nie należy do najłatwiejszych w nauczaniu. Oprócz faktu, iż nie każdy z naszych uczniów radzi sobie bardzo dobrze z użyciem czasów narracyjnych, to jeszcze każdy z nich  ma różne doświadczenia życiowe.  A gdyby tak połączyć sferę doświadczeń z uczeniem się i wychowaniem, przeżywanie czegoś nowego z mówieniem o emocjach? Co by z tego wyszło?  Odpowiedź jest prosta : bardzo efektywna lekcja języka obcego!

Jaki jest przepis  na taką lekcję? Już podaję. Skorzystajcie Państwo!

Nauczyciel na dwóch maksymalnie lekcjach pracuje nad poprawnym użyciem czasów przeszłych past simple, past continuous oraz past perfect.  Następnie  na kolejnej lekcji proponuje pracę metodą dramy. Do wykonania trzech ćwiczeń, które będą podwaliną do stworzenia relacji oraz do mówienia o emocjach jest potrzebna przestrzeń do spacerowania, zatem nauczyciel prosi młodzież o przygotowanie sali (przesunięcie ławek pod ścianę) lub podejmuje decyzję o pracy na szkolnym korytarzu. Prowadzący zajęcia powinien przekazać młodzieży informację, iż ćwiczenia powinny zostać przeprowadzone w ciszy co pomaga skupić się na wykonaniu zadania. Są one przeprowadzane kolejno w parze, w grupie trzyosobowej oraz w grupie siedmioosobowej.

ĆWICZENIE 1- ZA RĘKĄ W PARZE

Jedna osoba ma przed sobą wyciągniętą dłoń w taki sposób, iż jej partner widzi wewnętrzną część dłoni ( nie dotyka jej). Zadaniem tej osoby jest prowadzić partnera po pomieszczeniu. Może ona podnosić rękę do góry, opuszczać do dołu prowokując zmianę pozycji ciała partnera. Po chwili następuje zamiana ról.

ĆWICZENIE 2- ZA RĘKĄ W TRÓJCE

Jedna osoba ma przed sobą wyciągnięte dłonie w taki sposób, aby jej partnerzy ( dwie osoby) widziały wewnętrzną część jego dłoni (każda osoba- inna dłoń osoby prowadzącej).  Zadaniem osoby prowadzącej jest „ zaopiekowanie się” dwoma osobami. Może ona tworzyć sytuację, w której jedną rękę podnosi, a drugą opuszcza. Tworzy to różne kombinacje w przestrzeni. Osoby znajdujące się pod jej opieką poruszają się patrząc się na jej dłoń. Po chwili następuje zamiana ról.

ĆWICZENIE 3- ZA RĘKĄ W STRUKTURZE

To ćwiczenie może być wykonane po realizacji poprzednich dwóch wersji.  Uczniowie, którzy byli „zaopiekowani” przez inną osobę (jak w wersji „za ręką w trójce”) stają się równocześnie opiekunami innych osób. Podlegają oni liderowi wykonując ruchy, które przedstawia ręka tej osoby, a jednocześnie nadają ton zachowaniu kolejnym dwóm osobom, które patrzą na ich ręce. Tworzy się coś w rodzaju maszyny gdzie zachowanie każdego uczestnika ma wpływ na zachowanie pozostałych osób. Aby ta wersja ćwiczenia była efektywnie zrealizowana w grupie powinno być  siedem osób.

Po wykonaniu pierwszego ćwiczenia należałoby zadać pytanie : O czym ono jest?  (What is the task about?) Prawdopodobnie padną takie odpowiedzi jak: o zaufaniu lub o odpowiedzialności.

Po każdym ćwiczeniu należałoby zapytać również o emocje towarzyszące wykonywaniu tego zadania : Jak się czułeś? (How were you feeling?)  oraz jaka jest rola głównego lidera – jak jego zachowanie wpływa na „ dół”- na uczestników ostatniego skrzydła maszyny? (What is the role of the leader ?)

Realizacja tych trzech ćwiczeń zajmuje około dwudziestu minut. Po tym czasie nauczyciel prosi, aby uczniowie przygotowali relacje z wydarzenia, w którym uczestniczyli. Długość tekstu  powinien mieścić się w przedziale 100- 130 słów. W opisie uczeń powinien zawrzeć następujące informacje:

  • napisz gdzie i kiedy  to nowe doświadczenie miało miejsce
  • opisz, co się wydarzyło
  • opisz swoje odczucia w czasie tego wydarzenia oraz jak czuły się wtedy pozostałe osoby
  • opowiedz, jak wszystko się skończyło.

 

Nauczyciel zbiera napisane teksty na koniec lekcji i przygotowuje informacje zwrotne dotyczące poprawności językowej na kolejne zajęcia. Dodatkowo taki materiał stanowi wspaniałe źródło informacji o emocjach  uczniów oraz o ich gotowości na realizację zajęć w mniej sztampowy sposób. Istotne jest, aby nauczyciel podkreślił, iż każde emocje są OK: te pozytywne jak radość i te mniej pozytywne jak frustracja czy zdenerwowanie. Każdy odczuwa bowiem inaczej nową sytuację, a mówienie o różnych emocjach jest ważne.

Przeprowadziłam takie zajęcia z klasą drugą liceum ogólnokształcącego i przyznam, iż byłam zaskoczona pozytywnym odzewem ze strony młodzieży. Moim uczniom „dramowa” lekcja się podobała. Jedni przekazali mi informację, iż dobrze się bawili i czuli się odpowiedzialni za komfort pozostałych, inni powiedzieli wprost, iż ich lider dążył tylko do stworzenia zamieszania nie licząc się z osobami z nim współpracującym. Lekcja z całą pewnością dała im do myślenia o tym, iż każdy z nas jest współodpowiedzialny za samopoczucie pozostałych członków grupy.

Gorąco polecam!

Katarzyna Sobańska

 

Informacja o źródłach

  1. Zapoznałam się z „ćwiczeniami z ręką” podczas szkolenia Treningu Teatru Forum organizowanego przez fundację Drama Way działającej w Warszawie ( 2-6.12.2021r.)
  2. Ćwiczenie dotyczące relacjonowania – Patricia Reilly, Arek Tkacz, Anna Grodzicka, Bartosz Michałowski podręcznik Focus 3 (zadanie 10 strona 27), wydawnictwo Pearson